Ik was afgelopen weekend aanwezig bij een dag met mooie opstellingen bij een andere begeleidster. Ik laat mij graag inspireren door andere begeleiders die met opstellingen werken. Is altijd heel leerzaam en brengt mij ook weer op nieuwe ideeën en mogelijkheden.
(Als je meer wilt lezen over wat een opstelling is, lees dan hier mijn artikel: familie-opstellingen, wat is dat eigenlijk?)
Ik liet mij in ieder geval weer verrassen en verwonderen wat er op zo’n dag allemaal kan gebeuren en wat voor inzichten er voor mijzelf weer allemaal voorbij kwamen. Dat is namelijk altijd het bijzondere: als je zo’n dag bij elkaar komt, ook al is het met allemaal wildvreemden, de thema’s die voorbij komen raken jou ook altijd voor een beetje of heel erg… je bent niet voor niets op die plek op dat moment.
WAT VIEL MIJ OP?
Eén thema wat erg opviel deze keer bij alle vraagstellers, waarvan ik er eentje was… is de enorme loyaliteit die we hebben naar onze (voor)ouders. (ons familiesysteem) En wat voor impact dat heeft op ons eigen leven nu.
IK ZAL HET IETS MEER UITLEGGEN IN HET KORT
De liefde die we voor onze ouders en voorouders voelen gaat heel diep en dat is natuurlijk best heel mooi, dat hoeft ook helemaal niet weg..
Maar wat er veel gebeurt en wat ik heel veel tegenkom in opstellingen voor mezelf en als begeleider van opstellingen is dat we als het ware voor onze ouders gaan ‘zorgen’. Kinderen voelen onbewust aan als één van de ouders of beide ouders een bepaald gemis of verdriet hebben gehad in hun leven. Dat kan te maken hebben moeilijke ervaringen zoals; boosheid, verdriet, afwijzing, pijn, angst. Het heeft te maken met emotionele pijn.
Je neemt die emotionele pijn mee in je ‘onzichtbare rugzak’ om het zo voor je ouders een stukje gemakkelijker te maken. Dat is de onvoorwaardelijke loyaliteit die we hebben als kind. Zelfs als je jeugd niet helemaal vlekkeloos was, die onbewuste loyaliteit is heel sterk. En dit helpt jou niet in je huidige leven om je vrij te voelen om jouw leven te leven, zoals jij dat wilt.
IS DAT DAN DE TAAK VAN EEN KIND?
Nee, zeker niet. Een kind zou het liefst mogen spelen, zich geen zorgen hoeven maken en zich niet verantwoordelijk hoeven voelen voor zijn of haar ouders. Maar dit doen we spontaan, op een onbewust niveau. Gewoon, omdat het onze ouders zijn en omdat je als kind afhankelijk bent van de zorg van je ouders. Het kan bijvoorbeeld zo zijn, dat je dit onbewust doet om:
- Meer aandacht en liefde van je ouders te ontvangen en te hopen dat ze je meer gaan zien.
- Om je ouders te ‘ontlasten’, omdat je ziet/voelt dat ze het zwaar hebben in hun leven.
- Omdat je ziet dat één van de ouders ziek is of bijvoorbeeld een verslaving heeft en jij daarvoor wilt gaan zorgen.
- Omdat je ziet dat het tussen beide ouders niet zo lekker gaat en je hoopt als kind de relatie te kunnen redden.
- En zo zijn er nog veel meer redenen waarom je dat gaat doen.
EEN OPSTELLING BRENGT HELDERHEID HIERIN
Het is ongelooflijk om te zien in een opstelling hoe het werkt en wat voor impact dit kan hebben op het leven dat jij nu leidt. Dat brengt vaak zoveel helderheid en nieuwe inzichten. En het maakt jou leven zoveel lichter als jij dingen los kan laten, die helemaal niet van jou zijn.
EN WAT DAN?
Als je iets vanuit liefde voor je ouders hebt gedragen en het helpt je niet verder in je leven van nu, kun je dat in een opstelling vanuit liefde en met de juiste begeleiding ook weer daar laten waar het hoort.
Jij hoefde als kind niet voor je ouders te gaan zorgen, maar dat deed je als vanzelf, vanuit een loyaliteit en liefde en dat doe je als volwassene vaak nog steeds. (Ook als je ouders al overleden zijn).
Als er tijdens de opstelling zaken helder geworden zijn en er naar gekeken en rondom gewerkt is kun jij weer verder met jouw leven en verder met jouw wensen en verlangens in dit leven. Weer ECHT gaan leven. Je voelt je veel vrijer om je eigen leven te leven.
Daar gaat soms wel wat tijd overheen, want het kan zijn dat je je schuldig voelt dat je iets niet meer draagt voor je ouders. Dat is iets wat je al jaren hebt gedaan en dan opeens niet meer doet, dat is even wennen.
VANUIT FAMILIESYSTEMEN/OPSTELLINGEN GEZIEN HOEFT DIT HELEMAAL NIET, WANT:
- Het is niet de taak/verantwoordelijkheid van een kind om voor haar of zijn ouders te gaan zorgen.
- Het geeft “verstrikkingen” in een familiesysteem als de juiste “orde’ van oud naar jong niet klopt, de ouders staan op een andere plek dan de kinderen.
- Wat je uit liefde hebt gedragen, kun je uit liefde ook weer teruggeven. Jij hebt als het ware gedrag gekopieerd en het origineel mag je bij de ouders laten. Zij nemen verantwoordelijkheid voor hun eigen leven en jij voor het jouwe.
Het is heel normaal dat het even mag landen, eigenlijk een soort herschikken in jezelf. Dat je die zware onzichtbare rugzak niet meer hoeft te dragen. Dat het nu echt tijd wordt voor jezelf! Dit kan soms wel een paar weken/maanden duren.
Op dat moment kun je leiderschap nemen over je eigen leven en kun je gemakkelijker keuzes maken in het leven. Over zaken die jij echt belangrijk vindt en waar jij van gaat stralen! Dit kun je echt ervaren als een nieuw, vrij gevoel in jezelf.
ZO MOOI OM TE ZIEN
Het is echt fantastisch om deze processen mee te maken, als begeleider en ook elke keer voor mezelf, als ik een opstelling heb.
Als je terugkerende vragen of thema’s hebt in je leven en je voelt je soms onverklaarbaar belemmerd om voluit en vrij te leven, is het echt heel mooi om hier met een opstelling naar te kijken.
Het brengt je bij stukken van jezelf waar je met gesprekken vaak niet bij kunt komen. Het brengt vaak zulke verrassende inzichten en meer vrijheid in jezelf. Ik gun dit iedereen in zijn/haar leven. Elke keer een stukje dichter bij je ware, stralende zelf. Heerlijk jezelf zijn en jouw leven leiden in vrijheid en liefde.
Heb je hier vragen over, of wil je dit zelf eens ervaren? Neem contact op met mij, van harte welkom.