Waar werd jij als kind heel blij van? Kun jij je dat nog goed herinneren? Van die momenten dat je aan het spelen was, alleen of met anderen en dat je de tijd helemaal vergat? Van die momenten dat je ogen gingen stralen?
Ik werd altijd heel blij van dieren en de natuur
Als je mij al wat langer volgt, dan is dit waarschijnlijk niet nieuw… Ik werd vroeger (en nu nog) altijd heel blij van de dieren om mij heen en om de natuur in te gaan. We hadden thuis vele dieren, waaronder katten, konijnen, cavia’s en mijn oudste zus had muizen. Een lekkere beestenboel dus.
Wat ik vroeger als kind al voelde, is dat dieren er onvoorwaardelijk voor je zijn en jou hun liefde geven. Als jij ze ook de liefde, aandacht en verzorging geeft, die ze nodig hebben. In de natuur voelde ik vaak de vrijheid in mezelf en de schoonheid voor alles wat groeit en bloeit. Ik trok er graag op uit. Alleen en met vriendjes.
Lekker vies worden en de tijd vergeten
Ik hield ervan om lekker vies te worden en samen met vriendjes en vriendinnetjes te rennen en springen door het bos. We bouwden regelmatig (boom) hutten een verborgen geheime schatten. Daarbij maakte ik dan een landkaart om de schat weer terug te kunnen vinden in het bos. Helaas lukte dat laatste meestal niet. Ik herinner mij dat ik een geldkistje met stuivers en dubbeltjes heb begraven in het bos en nooit meer teruggevonden heb. Ik had er zelfs een brief in gedaan. Ben benieuwd wanneer ze die ooit gaan vinden en opgraven…?
Waarom vertel ik dit nou aan jou?
Ik merk de laatste tijd dat er een shift in mij aan het plaatsvinden is. Een verschuiving van heel serieus bezig zijn met mijn bedrijf, naar een meer spelend ondernemen. Dat maakt het allemaal veel leuker! Dat doet heel veel met mij. We zijn vaak zo serieus, leven vaak zo vanuit ons hoofd. Dat we soms vergeten te spelen. Net als dat kleine meisje in mij en jou.
En dat is juist zo belangrijk in het leven
Niet alleen voor kinderen, maar zeker ook voor volwassenen. We mogen best af en toe serieus zijn en ons hoofd gebruiken. Maar wat gebeurt er als je je hoofd eens zou verbinden met dat kleine meisje in jou? Verbinden met je hart en lijf? Vanuit liefde voor jezelf en de ander?
Ik voel dat er dan magische dingen gebeuren. Ik sta open voor heel andere dingen. Ik voel veel meer de verbinding met mezelf en de ander. Juist in dat speelse.
Als kind laten we ons vaak verwonderen
Kinderen staan vaak zo heerlijk open. Ze laten zich zo mooi verwonderen door het leven. Ik kan daar echt van genieten. Kijk maar eens naar een peuter die in een plas springt. Of die een vlindertje ziet vliegen. Die buldert van de lach, als hij op je schoot zit en je gekke bekken trekt.
Zie en voel wat er met jou gebeurt als je kleine kinderen ziet spelen, lachen, maar ook huilen. Ze huilen eventjes, staan weer op en gaan weer door. Vol vertrouwen. Ze leven zo mooi in het moment en laten zich verwonderen.
Hoe vaak laten wij ons nog verwonderen door het leven?
Weet jij nog waar je als kind van ging stralen?
Wanneer jij de tijd helemaal vergat?
Komen de herinneringen weer boven?
Een mooie oefening hierin is om te gaan schrijven. Ik houd van schrijven. Dat doet heel veel met mij. Ik schrijf elke dag. En dan bedoel ik niet dat je over problemen of drama’s moet gaan schrijven. Dat kan wel, maar dan eventjes en keer dan weer terug naar de mooie herinneringen, die er ook zijn.
Misschien komt er even verdriet, of een andere emotie. Laat die er even zijn, voel die emotie en ga dan weer door met schrijven.
Voel de emotie in je lijf in het Nu. Zonder je te verliezen in de verhalen. Wat neem je waar?
Voel weer wanneer jij je liet verwonderen als kind. Wanneer jij de tijd vergat, omdat je zo lekker bezig was met…
En weet je wat het mooie is?
Vaak zijn de dingen waar we als kind blij van werden ook de dingen waar we als volwassenen blij van worden. Wat kun jij weer gaan doen in je leven wat je misschien even vergeten was? Datgene waar je vroeger zo blij van werd? Waar jouw ogen van gingen stralen?
Ik zet bijvoorbeeld graag de natuur in, in mijn sessies en workshops, door lekker het bos in te gaan. En ik ben begonnen met een paardencoaching opleiding, omdat ik voel dat ik graag dieren om mij heen heb en ook wil gaan inzetten in de coaching. Hoe het er precies uit gaat zien, weet ik nog niet. Ik laat mij graag verwonderen door het leven. Maar zet wel elke keer de voor mij logische volgende stap. (die voor anderen om mij heen niet altijd logisch is trouwens).
Wat is voor jou een mooie stap om te zetten?
Verwonder jezelf, door het leven. Laat je inspireren door mooie kinderen in jouw omgeving. Doe dingen waar je blij van wordt.
Begin met een eerste kleine stap en verras jezelf. Vanuit liefde voor jezelf.
En voel en zie de veranderingen in je leven!