Omarm jij alle delen van jezelf?

Omarm jij alle delen van jezelf? Wellicht niet een vraag die jij jezelf vaak stelt. Of ben jij daar wel eens bewust mee bezig? Ik merkte zelf de laatste tijd dat hier in mezelf wel een ding zat. Iets in mij was onbewust in strijd met andere delen van mezelf. Met als gevolg dat ik heel hard aan het werk ging. Een soort innerlijke strijd had. Want ik weet dat ik blij word van tijd nemen voor mezelf, de natuur ingaan, naar de stilte gaan in mezelf. Dan ontstaan er mooie dingen. Niet vanuit hard werken, vanuit mijn hoofd. Ik was niet meer zo liefdevol voor mezelf.

Wat werkt voor mij?

Als ik een goede vriendin zo bezig zou zien, zoals ik afgelopen weken bezig was, zou ik haar echt het advies geven om eens rustig te gaan zitten tussendoor. Ademoefeningen te gaan doen. Te gaan mediteren, Dingen te gaan doen waar ze blij van wordt. Wat dat ook is. Voor mij is dat bijvoorbeeld ook regelmatig de natuur ingaan, al wandelend te mijmeren over wat ik wil delen op social media bijvoorbeeld. Of waar ik een video over wil maken. Of een blog over wil schrijven. 😊 Of gewoon even helemaal niets, mijn hoofd en gedachten leegmaken. Vanuit inspiratie en intuïtie voel je vaak wel wat je volgende stap is die je mag zetten. En nee, deze voelt niet altijd comfortabel, dat kan best spannend aanvoelen. (Maar dat is weer een ander verhaal… een ander blogartikel.)

Wat gebeurde er in mij?

Ik merkte dat er een klein meisje in mij heel hard haar best aan het doen was. Haar best deed om het goed te doen. Eigenlijk diep van binnen haar best deed om liefde te ontvangen. Omdat de realiteit in mijn leven nu niet op alle vlakken laat zien waar ik diep van binnen zo naar verlang.

Totdat ik afgelopen week even van een afstand naar mezelf keek

En ik mij besefte dat harder werken, harder mijn best doen, weinig rustmomenten nemen niet werkt. Sterker nog; het werkte averechts. Ik creëerde nog meer situaties in mijn leven, die voor mij niet wenselijk zijn. Het Universum geeft meestal duidelijke signalen af, als ik iets aan het doen ben, wat niet in lijn ligt met waar mijn hart ligt en met wat ik hier werkelijk te doen hebt op deze mooie wereld. En nee, dat zijn niet alleen mooie veertjes en hartjes op mijn pad. ♥

Hoe is dat voor jou?

Herken je hier iets in? Heb je soms ook het gevoel dat je heel hard aan het werk bent? Heel hard je best aan het doen bent? Neem je dan ook weinig rustmomenten op de dag? Word je hier blij van? Of zie je het gebeuren, voel je in je lijf dat het niet werkt en ga je toch maar door?

Voor mij zat er wel een les in

Ik mag alle delen van mezelf omarmen. Ook het kindsdeel in mij, dat kleine meisje. Wij hebben allemaal delen in onszelf die pijn hebben gekend. Die onzeker zijn geworden door wat voor reden dan ook. Voor wie bepaalde situaties niet veilig waren en daar een manier voor hebben ontwikkeld om hier mee om te gaan. Die graag liefde wilde ontvangen en daar soms rare bokkensprongen voor uithaalde. En als dat niet lukte, een andere manier probeerde om dit wel te krijgen. Of stopte met pogingen ondernemen, omdat het geen zin had. Zich heeft aangepast. Alle emoties die hier omheen zitten en opgeslagen zijn in ons lijf/brein en cellen mogen we ook omarmen. Zolang we die delen er niet laten zijn; ze niet accepteren, zijn we in een innerlijke strijd verwikkeld. En dat is niet zo liefdevol. Als je weer die vriendin voor je ziet, die het moeilijk heeft en misschien heel hard aan het werk is. Wat zou je dan tegen haar zeggen? Welke beweging zou je maken? Zou je haar wellicht een knuffel geven? En wat geven we onszelf?? Acceptatie betekent niet dat je blij hoeft te zijn met iets dat is of is geweest. Acceptatie is het laten zijn, zonder het weg te willen hebben.

Vaak is het belangrijkste wat we nodig hebben aandacht

En het mooie is, die aandacht kunnen we onszelf geven. We hebben onszelf altijd bij ons. Die volwassen vrouw mag er altijd zijn voor dat kleine meisje. Die kan altijd liefde geven, een knuffel, zachtheid, compassie, vertrouwen, veiligheid. Alles wat je nodig hebt.

Het zit allemaal in onszelf

We hoeven het niet bij een ander te zoeken. We mogen ons weer herinneren wie we diep van binnen zijn. Dat pure, lieve meisje dat al heel is. De emotionele pijn mogen we helen. We mogen een arm om onszelf heen slaan. En zeker; we mogen dat ook vragen aan een ander om eens te doen. Je hoeft dit niet alleen te doen. Maar weet dat je de compassie en liefde altijd in jezelf hebt zitten. Kijk maar eens in je ogen in de spiegel en zeg de woorden: “Ik zie je, ik hoor je, ik voel je, ik ben bij je, ik hou van je.” Het spijt me dat ik je af en toe vergeet. Je bent helemaal mooi, zoals je bent. Je hoeft alleen maar te gaan zitten. Jezelf aandacht te geven en te luisteren naar je hart. Je bent helemaal goed, zoals je op dit moment bent. Altijd perfect in evenwicht met alles wat er is in jouw leven. Alle ervaringen in je leven hebben je gemaakt wie je nu bent. Helemaal uniek en mooi. Weet dat, voel dat, elk moment van de dag. Heb compassie voor jezelf en omarm alle delen in jezelf. ♥  

Foto: Sabine Delhez-van der Drift