Over de streep; de kracht van kwetsbare verbinding

Ken jij het tv-programma; Over de streep? Ik vond dat altijd een heel inspirerend en verbindend programma. Raakte er regelmatig door ontroerd. In het kort ging het in dit programma hierover; Hoe kun je meer verbinding en begrip voor elkaar tonen in een groep? Wat gebeurt er in een groep als je meer van iemand weet? Weet wat er echt speelt? Als deelnemers zich kwetsbaar opstellen en dingen delen, die ze wellicht nog nooit gedeeld hebben? Zodat er een kracht vanuit kwetsbare verbinding ontstaat eigenlijk.

Het werd vaak gedaan op middelbare scholen

Er ging dan een team van begeleiders naar een school toe en ze deden de oefeningen met een deel van de school of soms met de hele school. Samen met de docenten en de leerlingen.
Eén van de krachtigste oefeningen die werd gedaan in het programma, vond ik, was de “over de streep-oefening”. De leerlingen en docenten verzamelden zich in een grotere ruimte met een streep op de vloer geplakt. En dan werden er vragen gesteld, waarbij je bij een ja over de streep liep.
Dat waren altijd rake, kwetsbare vragen/uitspraken. Waarbij je elkaar echt beter leert kennen. De vragen begonnen altijd met deze zin;

Als je mij echt zou kennen, dan zou je weten dat ik:

En dan volgde daarop bijvoorbeeld vragen zoals;
♥ iemand heb verloren aan een ziekte in mijn nabije omgeving.
♥ mij weleens ontzettend eenzaam voel.
♥ behoorlijk gepest ben in mijn leven.
♥ geen veilige omgeving had om op te groeien.

Als de deelnemers dan een Ja voelden dan werd er per vraag over de streep gelopen door die personen die dat kenden of mee hadden gemaakt in hun leven. De deelnemers, die overgestoken waren draaiden zich dan om en keken de anderen aan. Die stuurden via een teken respect en liefde naar de andere kant. De groep die overgestoken was, steunden elkaar, zonder woorden. Heel krachtig en mooi.

Na elke vraag keerden de deelnemers dan weer terug naar de andere kant van de lijn. Zo ging dat dan een tijd door. Er werd niet gesproken, behalve door de begeleider. Bij sommige vragen gingen er een paar mensen de lijn over. Bij andere vragen bijna de hele groep. Iedereen open en kwetsbaar, delend, zonder woorden. “Als je mij echt zou kennen, dan zou je weten dat ik….”.

Zo bijzonder wat er dan voor sfeer ontstond

Dat er emoties mochten stromen, dat er ruimte was voor stilte, voor kwetsbaarheid, voor knuffels onderling. En eigenlijk door zoiets simpels als delen wat er echt in je leven speelt of gespeeld heeft. Wat ik vooral heel mooi vond om te zien was dat er zoveel respect en verbinding te voelen was onderling. De herkenning van de deelnemers naar elkaar toe, als ze allebei de streep overgingen bij een kwetsbare vraag. (Het waren eigenlijk allemaal kwetsbare vragen). De knuffels die er over en weer gegeven werden. De openheid onderling, tussen leerlingen en docenten, heel bijzonder.

Ze deelden thema’s met elkaar die ze vaak nog nooit gedeeld hadden

Die niemand van ze wist. Waar ze alleen mee zaten of ver weg gestopt hadden, omdat het te pijnlijk was, of te privé, geheimen binnen de familie, binnen zichzelf.
Zo mooi wat er dan mocht ontstaan in zo’n groep op zo’n dag. Zaken werden na de “over de streep-oefening” nog in kleinere groepjes besproken. Mensen steunden elkaar. Er werden dingen uitgesproken. Super waardevol en heel respectvol. De begeleiders namen na zo’n dag altijd contact op met de school na een paar weken. Om te vragen of er iets veranderd was, in de sfeer, in de relaties onderling. En dat was eigenlijk altijd zo. Dat kan ook bijna niets anders, mijns inziens. Gewoon door dingen te delen, door er openlijk over te spreken, valt er veel van je af. Ontstaat er meer onderling begrip voor elkaar.

Mijn moraal van dit verhaal is eigenlijk dit:

Laten we meer openstaan om te delen vanuit onze kwetsbaarheid en eerlijkheid. Daar waar het werkelijk om draait. Wat er werkelijk speelt in jou. Niet om in de slachtofferrol te schieten, maar om jezelf vrij te maken. Vrij om jezelf te zijn.. Achter de maskers van de geijkte antwoorden, die vaak niet weergeven hoe jij je echt voelt. 

Vaak weet je heel veel dingen niet van de ander, trekken we conclusies, hebben we oordelen. Maar misschien heb je wel heel veel gemeen met de ander, zonder dat je het weet. Je begrijpt vaak meer van de ander als je een deel van zijn of haar verhaal weet. Zonder daar mee in te duiken of mee te gaan lijden. Door er gewoon te Zijn. Een luisterend oor te bieden. Ieder mens heeft zijn/haar unieke verhaal en ervaringen. En ieder mens heeft ook een gouden lichtje in zich.

Iedereen is uniek in haar of zijn Zijn

Maar we hebben ook overeenkomsten. Vaak meer dan je denkt. Sta open en luister. Deel vanuit de kracht van kwetsbaarheid. En ontvang vanuit liefde en respect. Dat is waar het volgens mij over gaat.

Wees vrij jezelf, helemaal mooi zoals je bent.