Hoe liefdevol spreek jij tegen jezelf?

“Hoe liefdevol spreek jij tegen jezelf?” Die kwam even binnen afgelopen week bij mij. Ik werd mij er weer even bewust van hoe vaak ik in gedachten niet zulke vriendelijke woorden zei tegen mezelf. Eigenlijk zelfs behoorlijk afkeurende gedachten had. Die niet bepaald helpend zijn in het creëren van mijn realiteit nu. Zinnen als:
“Wat zie ik er dik uit op die foto” (zei ik tegen mijn vriend, die deze bovenstaande charmante foto van mij maakte, toen ik in een boom klom).
“Wat irritant dat er weer oude patronen opspelen”
“Wat stom dat ik mijn sleutels kwijt ben”
En niet één keer, maar dit herhaalde zich in mijn hoofd. Dat je in zo’n cirkeltje van negatieve gedachten zit, herken je dat?

Zou je dit soort zinnen tegen een goede vriendin van je zeggen?

Nee, toch? Waarom zeggen we dat dan wel tegen onszelf? Van die zelf veroordelende gedachten, afkeurende stemmetjes. Soms zijn ze hard in je hoofd, soms fluisteren ze. Vaak oordelend, vol kritiek en niet lief over onszelf in ieder geval. Het helpt je niet om op dat moment lekker positief in het leven te staan en de realiteit te creëren, die je wel wilt. Want immers, alles is energie, dus wat zal er met jouw energie gebeuren in zo’n geval van zelfveroordeling?

Hoe komt dat nou, dat we dat doen?

Ik werd mij er weer meer bewust van door een fijn gesprek met een mooi mens. Ik weet dat deze stemmetjes in je hoofd vaak ontstaan door ervaringen in het verleden, waar je zelf een verhaal bij hebt gemaakt en conclusies hebt getrokken.

Als er bijvoorbeeld vroeger eens tegen jou gezegd is dat je niet mooi bent; al is het maar door 1 persoon, dan kun jij al onbewust hebben opgeslagen dat je niet mooi bent.
Of wellicht heeft een leraar ooit tegen je gezegd dat je niet zo slim bent en waarschijnlijk nooit een hoogvlieger zal worden. Wat zal er in jouw onderbewustzijn altijd zijn blijven doorwerken..?
Zo zijn er tig van voorbeelden te noemen. Neem maar van mij aan, dat dit heel erg doorwerkt in jouw verdere leven. En zo werkt het ook met ervaringen die jij hebt gehad in jouw leven. Die zitten ook opgeslagen in zo’n vakje in je hersenen en in je celgeheugen. (in je lijf)

Voel zelf maar eens wat jou triggert in je leven

Soms is het een persoon die wat zegt. Soms is het een situatie die je triggert, maar het kan ook alleen een geur of geluid zijn.
Dit gebeurt allemaal onbewust en gebeurt vaak heel snel. Dan komt er alweer zo’n stemmetje in jezelf langs of voel je dat je lijf reageert met stress.
Zelfveroordeling is een mentale kwelling. Daar word je niet blij van. Ik in ieder geval niet. Voor mijn gevoel tettert er dan een orkest in mijn hoofd en spelen alle instrumenten door elkaar heen. Zo vals als wat en doodvermoeiend.
Waar is de dirigent dan gebleven? De leider, die ook in mij zit?

We kunnen namelijk dirigent worden over onze eigen stemmetjes, ons eigen orkest

Een mooie manier om een stap te zetten om jezelf te bevrijden van je eigen negatieve stemmetjes is:
* Wees je bewust van de stemmetjes
* Accepteer dat je die stemmetjes hebt door bepaalde ervaringen in het
verleden. (je hoeft niet precies te weten wat en wanneer..)
* Buig dan voor jezelf, voor dat kleine meisje/die kleine jongen in jezelf, die
niet anders kon dan daar zijn/haar eigen verhaal van te maken en dat te
geloven.
* Buig voor alles wat je weet. (buigen staat voor de acceptatie)
* Buig voor alles wat je niet weet.
* Buig voor de hele schepping, voor alles wat er is.

Acceptatie is voor sommigen een wat lastig woord

Ik bedoel daar niet mee dat je blij moet zijn met de situatie en wat je hebt meegemaakt. Acceptatie betekent ook niet dat je slachtoffer bent en dat je op de bank blijft zitten tot er iets verandert in jouw leven.
Acceptatie betekent in dit geval: je ziet dat er bepaald gedrag is in jezelf en je kijkt ernaar. Als je ervoor buigt kun je jezelf vrijmaken van dat wat er was en weer terugkeren naar het Hier en Nu.

Vaak zit er onder de negatieve stemmetjes een andere emotie

Dan veroordelen we onszelf om iets wat dieper zit of pijnlijker is niet te voelen. Dit kan van alles zijn, zoals verdriet, boosheid, angst, schaamte, kwetsbaarheid, afwijzing.
Het zijn vaak emotionele wonden die we eigenlijk zelf weer openkrabben door de zelfveroordeling, waardoor ze weer gaan bloeden.

Soms lijkt het veiliger om onszelf af te wijzen, zodat een ander het niet kan doen. En zo komen we dan in een cirkeltje terecht, die niet helpend is. Zelfs eerder blokkerend in je leven.

Acceptatie/buigen kan een bruggetje slaan

Een bruggetje tussen je hoofd en je hart. Wat zou je vanuit je hart, vanuit liefde zeggen tegen jezelf? Wat zou je tegen die vriendin zeggen in deze situatie? Tegen een klein meisje of jongetje? Buig, geef hem/haar aandacht en keer dan weer terug naar het Hier en Nu.

Hoe voel je je nu?

Als volwassen man, vrouw? Wat kun je verder doen om weer je gezonde lijf te voelen? Wat kun je doen om het weer meer te voelen stromen in je lijf? Waar word je blij van op dit moment?

Kom in beweging, kom in actie.
Neem het besluit in jezelf.
Ga een stukje wandelen, doe een ademhalingsoefening, ga dansen op een mooi nummer, ga springen, ga zingen, huishouden voor mijn part.

Doe iets, doorbreek de cirkel.
Wees de dirigent van jouw orkest, jouw leven.
Over jouw stemmetjes, over jouw gedachten, jouw verhalen.

En voel je dat dat alleen niet lukt?
Vraag hulp. Bel iemand op. Zet een stap.
Elke stap die je zet is goed, omdat jij hem zelf maakt.
Hoe liefdevol ben je dan voor jezelf?

♥ ♥ ♥